Pakten de draad eenvoudig weer op’

Geef het de organisatoren maar te doen die na twee jaar afwezigheid op de kalender als gevolg van corona de draad nu weer op moeten pakken. Zijn alle vrijwilligers nog bereid te helpen? Hoe zijn de sponsoren uit de pandemie gekomen? En werken overheden nog mee? Armand van Mulken van de No 1 Ton Dolmans Trofee kan erover mee praten, maar de Limburger kan een positief beeld schetsen van de huidige situatie bij zijn wedstrijd: “We pakten de draad eenvoudig weer op met onze mensen. We konden dankzij een groot netwerk snel schakelen.’’

Ook vorig jaar stond de organisatie in de startblokken om de wedstrijd te organiseren. “Maar er kwamen toen op het laatste moment zoveel restricties bij dat we veel extra handen nodig hadden gehad voor toezicht, dat konden we toen niet waarmaken. Waar haal je op dat moment nog zoveel mensen vandaan? Dit voorjaar werden de restricties opgeheven en toen was er hoop op een normale editie. En die kan gelukkig zondag doorgaan.’’

Wielerhistorie

Stein heeft een flinke wielerhistorie, want ook de Ronde van Limburg huisde er lang. ‘’Tien jaar geleden hebben we het wielrennen in Stein opnieuw op de kaart gezet. We begonnen met een regionaal kampioenschap en toen ontstond het idee van een klassieker. Die kreeg de naam van Ton Dolmans, de voormalig voorzitter van De Bergklimmers en mijn mentor in het verleden. We begonnen in de clubcompetitie, maar kregen al snel het verzoek toe te treden tot de topcompetitie. Dat was ook onze ambitie, maar het ging sneller dan voorzien, ook omdat een aantal andere wedstrijden in Limburg een stap terug zetten of stopten. We beschikken over een grote groep mensen en konden dankzij een groot netwerk snel schakelen. De vrijwilligers werden opnieuw bereid gevonden en er werden nieuwe geldschieters gevonden door in andere vijvers te vissen. Bij sommige bedrijven wist je op voorhand dat je niet om steun moest komen vragen, maar andere bedrijven hadden het juist goed gehad de afgelopen tijd.’’

‘Zwaarste van Limburg’

Daarmee was aan alle randvoorwaarden voldaan en daarom kan er zondag om 12 uur gestart worden voor een wedstrijd die een aantal keren voert over de Snijdersberg, de Maasberg en de Moorveldsberg. ‘’Zonder chauvinistisch te worden, wil ik wel stellen dat dit de zwaarste wedstrijd van Limburg is. Het parcours voert over een fiks aantal beklimmingen, die zes keer aangedaan worden. Er is een gravelzone, op de Maasberg liggen kasseien op de coureurs te wachten. Het is soms bochtig, soms rechtdoor, soms smal en soms wijd. En dan loopt het laatste stuk ook nog vals plat omhoog. Het is kortom constant opletten en positioneren en het parcours slaat in je benen. Wie na 199 kilometer nog voor de zege strijd, heeft in mijn ogen ook de potentie om prof te worden. Een zege of een podiumplaats in deze wedstrijd op je erelijst geeft je loopbaan echt cachet.’’ (CyclingOnline.nl)